Wadloopcentrum Fryslân:
“Ik ben wadloopgids sinds 2004. Al die jaren heb ik de omvang van de kwelder bij Wierum snel achteruit zien gaan. Een flinke storm, zoals die van afgelopen februari, kan wel anderhalve meter kwelder wegslaan. In het begin van mijn rol als gids was de beleving totaal anders. Toen liep je een stukje over de kwelder, nu zijn het een paar stappen en dan sta je in het slik. Dat is jammer. Ook voor wadlopers. De afslagkwelder is toch ook een deel van je wadloopervaring. Dit is uniek in de wereld. Dat vind je nergens anders. Nu moet je achter de dijk nog een stukje land oversteken, als de kwelder verdwenen is, stap je achter de dijk meteen in het slik. Dat zou doodzonde zijn.
Ik ben daar zelf geen getuige van geweest, maar de eerste wadloopgidsen die wadlopers begin jaren vijftig naar Engelsmanplaat brachten, vertelden me dat de kwelder vroeger liep tot aan het scheepswrak. Die gezonken platbodem ligt nu circa honderd meter vanaf de kust. Dus kun je nagaan hoe hard het afkalven van de kwelder is gegaan
Wadlopen is een unieke ervaring. Mensen komen daarvoor vanuit heel Nederland. Vanuit heel de wereld zelfs. Wat mensen vooral aanspreekt is de enorme weidsheid. Stadbewoners zijn dat vaak niet gewend. Mensen die daarmee voor de eerste keer in aanraking komen, staan met open mond te kijken. Ik heb er soms ook mensen bij die zijn zo overdonderd door die weidsheid dat ze er een beetje bang van worden. Ja, wat doen je dan? We proberen ze er natuurlijk van te overtuigen dat wadlopen een onvergetelijke mooie ervaring wordt, maar als dat niet lukt, kunnen ze helaas niet mee.”
Ook de natuur van de kwelder en het Wad vinden mensen overweldigend. Mensen beseffen vaak niet dat je over de bodem van de zee loopt. En ze hebben er vaak ook geen idee van welke dieren en planten er leven. Als een krab zijn pootje kwijtraakt dan groeit deze weer aan, een krab kan boven en onder water ademhalen. Veel wadlopers weten niet wat ze horen, dat vinden reuze interessant.
Veel wadlopers komen incidenteel, maar er zijn ook mensen bij die regelmatig terugkomen. Zelfs ieder jaar. Dan valt het ze zeker op dat de kwelder steeds verder afkalft. Het verdwijnen van de kwelder is een vele opzichten niet wenselijk, niet voor het dorp Wierum, niet vanuit ecologisch oogpunt, maar zeker ook niet vanuit het gezichtsveld van wadloopgidsen en wadlopers. Dat je eerst een stuk kwelder moet oversteken om daarna op het slib van de Waddenzeebodem te stappen is een uniek beleving die niet verloren mag gaan.”